De donderdag voor Omloop der Wielercafés app ik een vriendin van mij dat ik al een week ziek ben en dat het niet echt wil vorderen. Maar zaterdag voel ik mij beter en laat ik weten toch mee te gaan. Is dat een goed idee? Matig. Maar een amateur wielrenner laat zich niet zomaar uit het veld slaan.

Zondagochtend om kwart over negen lopen we Fixed Gear Coffee in Valkenburg binnen. We worden warm onthaald door mijn fietsmaatjes van fietsclub KEK, die als vrijwilligers vandaag meehelpen. Nog even rustig een lekker kopje koffie drinken en dan zijn we klaar om te vertrekken. Ik ben een beetje zenuwachtig, want dit is de eerste keer dat ik zo een lange afstand ga fietsen.

Aanhaken

Nog geen vijf kilometer onderweg en de eerste haakt al bij ons aan. Mag ik met jullie mee? Ja hoor, gezellig! Na 35 kilometer pakken wij het wiel van twee jonge knapen. ‘Aanhaken en niet meer loslaten’, grap ik nog. Ze hebben een flink tempo en bij de start werd mij verteld dat de hoogtemeters in de tweede helft zitten. Pff, hoe ga ik dit volhouden denk ik nog, blijven trappen dan kom je er vanzelf! Die mannen houden ons de volgende 40 kilometer uit de wind tot aan de eerste stop, mijn dank is groot!

Wielercafés

Café Coureur in Borgloon, op de helft van de tocht waar de racefietsen allemaal netjes op een rij hangen, een mooi gezicht. Binnen proef je de Belgische wielersfeer. Waar je onderweg nauwelijks iemand tegen komt, zit hier het café gezellig vol! We bestellen een ‘Krok uit het vuistje’. Is dat een kroket of een croque monsieur, vragen we nog. De Belgische ober lacht om ons Nederlanders. De tosti smaakt heerlijk en zal later wonderen verrichten.

Wind mee, berg op

Tosti op en gaan, de tweede helft met meer hoogtemeters, maar… ook wind mee! Ik fiets meer mijn eigen tempo en er komt zowaar een glimlach op mijn gezicht. Dat klimmen is toch een soort trance waar je in komt, vooral als je de mooie haarspeldbochten van de Rue de Richelle mag klimmen. Prachtig en wielrenners zullen dit begrijpen! Mijn fietsmaatje die overigens voor de tweede keer op een racefiets zit (wel fervent gravelbiker), zit helemaal lekker in de koers, trapt aardig door en staat mij telkens bovenaan op te wachten.

Finish

Na 147 km zijn we gefinished, tegelijk met Etappe 1 van Parijs-Nice. Daar in het wielercafé waar ieder zijn fiets verhalen deelt, de een heeft vorige week een trainingskamp gehad op Gran Canaria, de ander fietst vandaag voor de eerste keer buiten na het Zwift seizoen. Het maakt niet uit, de Omloop der Wielercafes van vandaag was heerlijk en dat hebben we allemaal gemeen!

Trots en voldaan, dat hebben we toch maar even geflikt vandaag. Op naar mijn volgende uitdaging: We Ride Flanders in België op zaterdag 1 april. Wie weet tot dan!

Meike Op Heij